Diversiteit als krachtige maatregel bij regulering van beloningen.

In mijn artikel “Een onderneming moet haar medewerkers niet in de weg zitten” (Sustainable Human Management; Artikel naar aanleiding van Masterscriptie RUG juni 2003) pleitte ik voor het transparant maken van beloningen. Dit omdat “bij het belonen van medewerkers gaat het om het in verhouding zijn van het verkregen inkomen ten opzichte van de geleverde prestaties. Daarnaast moet de beloning erop gericht zijn om bij te dragen aan de groei van medewerkers. Immers de groei van de medewerkers draagt bij aan de economische groei van de onderneming”.

Verstandige woorden! Zeker als ik terugkijk op de verstreken tijd tussen 2003 en nu. Maar is het transparant maken van beloning echt een middel om bij te dragen aan het reguleren van beloningen en dus aan het veranderen van beloningscultuur?

Oerinstinct

In het artikel “We want more” door Yvonne Hofs (Volkskrantmagazine 17-5-14) wordt beschreven dat in het oerinstinct van de man, status een belangrijke drijfveer is. Zo belangrijk dat wanneer de man een keuze kreeg voorgelegd tussen a)een maatschappij waarin hij een x-bedrag verdient en rijker is dan de anderen en b)een maatschappij waarin hij 2x het x-bedrag verdient maar niet tot de rijkste groep behoort, hij kiest voor optie a). Vrouwen kiezen voor optie b). Vrouwen kiezen dus voor absolute rijkdom en mannen voor relatieve.

Vanuit dit perspectief is het transparant maken van beloningen contra-productief. Het geeft met name de mannen extra prikkels om hun beloning ten opzichte van de anderen (mannen) op te drijven. Zich te onderscheiden en daarmee aan status te winnen. Dit fenomeen kan gemakkelijk als “gewoon” worden aanvaard. Als gebruikelijk. Met als gevolg dat het niet wordt opgemerkt dat de grens van het onbetamelijke wordt overschreden.

Diversiteit

Voor diversiteit zijn vele argumenten aan te voeren. Uit bovenstaand onderzoek komt wat mij betreft weer een overtuigend argument. Ik denk dat wij met regelgeving de randen van het mogelijke hebben bereikt. Het zit in toepassen van de regels in combinatie met gedragsverandering. Doorbreken wat als “gewoon” wordt aanvaard. Dit ter discussie te stellen. En wel op het hoogste bestuursniveau. Door bestuurders die genetisch andere keuzes maken. Vrouwen.